مهندسی هوافضا از جمله رشته‌های مطرح درمیان رشته‌های مهندسی برای داوطلبان کنکوری است. همه‌ی ما، هنگامی که در هواپیما می‌نشینیم، به طراحی آن، نحوه‌ی پرواز و مهندسی آن دقت می‌کنیم! اینکه چطور، وسیله‌ای با این جثه، در آسمان با سرعتی چندصد کیلومتری در حرکت است.
مهندسی هوافضا، شاخه‌ای از مکانیک است که در آن مهندسین، متمرکز بر طراحی وسایل پرنده از جمله هواپیما، فضاپیما، ماهواره و … هستند. پس اگر علاقمند به فیزیک، ریاضیات، فناوری و همچنین وسایل پرنده هستید، این رشته می‌تواند انتخاب مناسبی برای آینده‌ی شما باشد!
شما در این رشته، به متخصصانی در حوزه‌ی ساخت وسایل پرنده، از جمله هلیکوپتر و هواپیما و… تبدیل خواهید شد.
البته، از آنجایی که آیرودینامیک خودروها و هواپیماها، تا حدودی به یگدیگر شبیه هستند، لذا برای تولید خودروهایی با مصرف کمتر نیز، مهندسان هوافضا در این زمینه استخدام می‌شوند. از طرفی این مهندسین می‌توانند در شرکت‌های کشتی‌سازی نیز مشغول به کار شوند.
شما به عنوان یک دانشجوی مهندسی هوافضا، ۱۴۰ واحد درسی را به‌صورت عمومی و تخصصی، در چهارسال تحصیلتان خواهید گذراند؛ که در جدول زیر، قابل مشاهده است:
ادامه تحصیل در مهندسی هوافضا و گرایش‌های آن
شما می‌توانید تا مقطع دکتری در این رشته ادامه تحصیل کنید. در مقطع کارشناسی نیازی به انتخاب گرایش نبوده لذا دانشجویان این رشته در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب گرایش می‌کنند. پنچ گرایش این رشته در این مقطع عبارتند از :
- آیرودینامیک
- جلوبرندگی (پیشرانش)
- سازه‌های هوایی
- دینامیک پرواز
- کنترل و مهندسی فضایی
گرایش آیرودینامیک مهندسی هوافضا
گرایش آیرودینامیک گرایشی پرطرفدار در این رشته است. مهندسین هوافضا گرایش آیرودینامیک سیالاتی است که به بررسی جریان هوا روی هواپیما و قطعات، بررسی و تحلیل نیروها و گشتاورهای ناشی از جریان هوا روی وسیله پرنده هوایی و بررسی پایداری و طراحی سازه با به دست آوردن نیروهای آیرودینامیکی روی وسیله پرنده هوایی می‌پردازند.
جلوبرندگی
از دیگر گرایش‌های جذاب و پرطرفدار مهندسی هوافضا در مقطع ارشد، جلوبرندگی یا پیشرانش است. مهندسین این گرایش به مطالعه و آنالیز موتورهای هوافضایی مانند موتورهای پیستونی، توربینی و راکت‌ها و همچنین نحوه ی تولید نیروی رانش در موتورهای هوایی می‌پردازند.
گرایش سازه‌های هوایی مهندسی هوافضا
این دانشجویان و مهندسان پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، به عنوان متخصص به بررسی و تحلیل سازه‌های وسایل پرنده، استحکام آن در مقابل نیروهای وارده و بار‌های استاتیکی و وزن آن بپردازند.
دینامیک پرواز
از تخصصی‌ترین گرایشات هوافضا میتوان از دینامیک پرواز نام برد که شبیه به رشته‌ی کنترل در مکانیک است. علم دینامیک پرواز به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست (طول باند)، می‌پردازد.
مهندسی فضایی
این گرایش نوین که میتوان به آینده آن امیدوار بود، به مباحث سامانه‌های فضایی از جمله ماهواره برها و سیستم‌های درونی آن می‌پردازد. مهندسی فضایی که از گرایش مکانیک پرواز جدا شده شباهت زیادی از لحاظ کاربردی به گرایش مکانیک پرواز دارد.
توانایی‌های لازم
اگر شما بتوانید در کسب توانایی‌هایی چون حل مسِئله، ریاضیات، فیزیک، آشنایی با نرم افزارهای مرتبط با هوافضا، تسلط به زبان انگلیسی و… تلاش کنید و همچنین به روز باشید، از جمله دانش آموختگان و مهندسین موفق این رشته خواهید بود.
مطالعه این مقاله پیشنهاد می‌شود:
بازار کار و آینده شغلی رشته مهندسی هوافضا
یک مهندس هوا فضا در پروژه‌ها و محیط‌های کاری وابسته به طراحی و تولید هواپیماها، موشک‌ها، سیستم های دفاعی، ماهواره ها و یا فضاپیماها مشغول کار می‌شود. علاوه‌بر شرکت‌های هوایی و هواپیمایی، در نیروگاه‌ها، صنایع نفت و گاز و صنایع خودروسازی جایگاه‌های مناسبی برای مهندسان این رشته وجود دارد. با داشتن تجربه و دانش لازم، مهندس هوافضا می‌تواند در بخش تحقیق و توسعه این نوع شرکت‌ها مشغول به کار شود. از جمله مسئولیت‌های یک مهندس هوافضا:
محل کار یک مهندس هوافضا، کارخانه یا دفتر است. از آنجا که این رشته، چه در جهان و چه در ایران، رشته‌ای پیشرفته محسوب می‌شو؛ لذا بودجه‌های کلان نظامی و غیر نظامی را به خود اختصاص می‌دهد.
شرکت‌های مهم در حوزه‌ی هوافضا
شرکت پنها (شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران )
صنایع هوایی قدس (طراحی، ساخت، ارائه‌ی خدمات گسترده پس از فروش انواع پهپاد و پرنده‌های بدون سرنشین، تولید و بهسازی انواع ملخ، چترهای نجات و چترهای فرود خودکار و غیر خودکار، طراحی و ساخت ایستگاه‌های کنترل زمینی (G.C.S)، سیستم‌های الکترونیک پروازی، تصویربرداری هوایی، هدف‌یابی، ردگیری و رهیابی اپتیکی، اویونیکی و غیره)
